36. Moi przyjaciele, moje kochanki

Moi przyjaciele , moje kochanki - Marc Levy 

Dwaj trzydziestoletni przyjaciele, obecnie samotni ojcowie, Mathias i Antoine, postanawiają zamieszkać pod wspólnym dachem. Reguły są jasne - żadnych opiekunek do dzieci i żadnych kobiet w domu. Niby proste, ale zasady są po to, by je obchodzić. Pod tym względem prym wiedzie Mathias: on pierwszy zakocha się w pewnej uroczej dziennikarce. A Antoine nie będzie umiał dostrzec miłości, która jest na wyciągnięcie ręki.

 Na początku muszę przyznać, że do wyboru tej lektury skłoniło mnie nazwisko jej autora jak i okładka. Od razu przykuła mój wzrok i zaciekawiła, dopiero w domu spojrzałam na jej opis. Troszkę się zdziwiłam ale dalej trwałam w zamiarze przeczytania. Zamiar przeszedł w czyny, wspomagany dodatkowymi bodźcami i po kilku godzinach przekręcałam już ostatnią stronę książki. Nie wiem kiedy zleciały mi wszystkie inne.

O czym jest? O dwóch przyjacielach w podobnej sytuacji (rozwód, dzieci) którzy po przeprowadzce jednego z  nich z Paryża do Londynu postanawiają razem zamieszkać.Wspólne życie należy jednak uporządkować wprowadzając pewne zasady, a tak to już z nimi bywa że jedni lubią ich przestrzegać a inni je obchodzić. Nie może też zabraknąć miłości, w końcu głębsze uczucia zawsze są motorami akcji.

Mamy więc opowieść o przyjaźni, która nie jest prosta, ma swoje wzloty i upadki. O różnicach między ludźmi, nawet tymi najbliższymi, które mogą dzielić. O różnych odmianach miłości, ale także o samotności. O tym że możemy być z kimś bardzo blisko, widywać go na codziennie a jednak pozostawać ślepymi.A wszystko to ubrane w lekki przyjemny styl, czasem troszkę zabawny. Narrator zagląda czasem do dziecinnego pamiętnika. Nie jest to żadne dzieło, nie ma porywającej akcji, łatwo można się domyślić niektórych wątków, a jednak wciąga i wprawia w dobry nastrój. Słyszałam, że inne jego książki są od tej lepsze, a skoro tej za złą nie uważam tym bardziej na te inne mam ochotę.
Ciągle chodzi mi po głowie stwierdzenie tyczące się bohaterów: są tacy sami tylko odwrotnie ;)

Po przeczytaniu i chwili zadumy nad nią pojawiła się myśl - idealna na lekko zabawny familijny film. Odkrywcza nie byłam, film już jest. Żałuję tylko że nie u nas:

 eh... całkiem inaczej wyobrażałam sobie bohaterów....

A co było tym dodatkowym bodźcem do przeczytania? Mój udział w wyzwaniu Book-Trotter.