122. Sekretna córka

"Sekretna córka" Shilpi Somaya Gowda to jedna z przeczytanych ostatnio przeze mnie książek, która na tyle mi się spodobała że postanowiłam wspomnieć o niej.

To co najbardziej mnie w niej urzekło to fabuła. Tak się zaczytałam, że pewnie nie zwróciłabym nawet uwagi na błędy ortograficzne.

O czym wobec tego jest "Sekretna córka"?

Indie - realia życia w bidnej wiosce, slumsach wielkiego miasta, ale także i tej bogatszej, kolorowej części.

Amerykańskie małżeństwo lekarzy nie mogąc mieć  dziecka decyduje się na adopcję dziecka z indyjskiego sierocińca, gdyż to z Indii pochodzi Kris. Po wielu staraniach trafia do nich Asha - oddana przez biologiczną matkę by uniknęła losu starszej siostry zabitej tuż po narodzinach była chłopcem.

Dwa światy - zderzenie różnych kultur. 

Dwie tak różne kobiety i jedna córka. Ich córka.

Poznajemy losy obu par. Biologicznej matki strzegącej swojego sekretu że jej córka nie umarła, ciągle myślącej o niej. Jednocześnie zmagającej się z wychowaniem syna - tego wyczekiwanego oczka w głowie rodziny.

Śledzimy też historię matki adopcyjnej, jej zmagania i problemy. Matki która kocha, ale czuje że przegrywa z kulturą męża i córki. Nie potrafi się w niej odnaleźć, zrozumieć jej oddalając się przez to od córki.

Córki zagubionej, pragnącej poznać swoje korzenie, wyruszającej do Indii by poznać kim jest.

 Problem adopcji jest często poruszany  w literaturze jednak te kulturalne kontrasty dodają treści pewnej świeżości. Bardzo podoba mi się ukazanie sytuacji z trzech stron dzięki czemu widać, że nie zawsze musimy mieć do czynienia z postawami złymi i dobrymi. Czasami złe decyzje mają dobre skutki, a na miłość składa się cała gama uczuć.

Nie zdradzę jak zakończyła się historia obu rodzin, jeśli lubicie takie opowieści to sami sprawdźcie.



Ostatnio wpadł mi w oczy ten cytaty, a raczej myśl. Bardzo prawdziwa.
"Nie ma nic prostszego niż samooszukiwanie się. Człowiek wierzy w to, w co pragnie wierzyć" - Demostenes